30 Μαρτίου 2011

Διάλογος (Διάγραμμα έννοιας)

ΕΝΝΟΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ:
Ο διάλογος είναι μέσο επικοινωνίας και επίλυσης των διαφορών μεταξύ ατόμων και λαών. Είναι η τελειότερη μορφή επικοινωνίας γιατί στηρίζεται στο λόγο, που αποτελεί μέσο έκφρασης των σκέψεων και των συναισθημάτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο διάλογος αποτελεί την πεμπτουσία της ΔημοκρατίαςΜε το διάλογο ο άνθρωπος, διατυπώνει ιδέες και ανταλλάσσει τις σκέψεις και εξωτερικεύει τον εσωτερικό του κόσμο μέσα από μια ατελεύτητη διαδικασία επικοινωνίας. O διάλογος διαδραματίζει αποφασιστικά στην ολοκλήρωση του ατόμου και στην αναβάθμιση της κοινωνίας, αφού αποτελεί υπέρτατη κοινωνική και πνευματική αξία.

1. Διάλογος είναι μορφή επικοινωνίας και πραγματώνεται με:
α) Την αντιπαράθεση των απόψεων. Βασικό συστατικό στοιχείο του διαλόγου είναι η διαφωνία, που τον διακρίνει από την απλή συνομιλία.
β) Την εναλλαγή των απόψεων. Τα διαλεγόμενα μέρη αναλαμβάνουν το ρόλο πομπού και δέκτη, που αντικαθιστούν αμοιβαία ο ένας τον άλλον κατά τη συζήτηση.
2. Από τα παραπάνω συνεπάγονται αντίστοιχα τα εξής:
α) Στόχος της αντίθεσης που εκφράζεται με το διάλογο είναι η εξέταση της ορθότητας των πραγμάτων, η διαμόρφωση μιας άποψης που θα στηρίζεται στη σύζευξη των αντιπαρατιθέμενων γνωμών, η αναζήτηση της αλήθειας («την αλήθεια που την έδειξαν οι θεοί απ’ την αρχή στον άνθρωπο, αλλά με το πέρασμα του χρόνου να την αναζητούν και να τη βρίσκουν όρισαν») – (Ξενοφάνης).
β) Επιβάλλεται πάντα η ύπαρξη κανόνων και προϋποθέσεων, που πρέπει να ακολουθούν οι διαλεγόμενοι, ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος του μονολόγου ή της λογομαχίας.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ:
• Η σαφής γνώση του αντικειμένου της συζήτησης, αλλά και η ευρύτερη πνευματική καλλιέργεια εξασφαλίζουν την αλληλουχία των απόψεων και τη δυνατότητα πειθούς.
• Η ετοιμότητα και η ευστροφία είναι χαρακτηριστικά που δυναμώνουν πάντα τη θέση του ομιλητή και του επιτρέπουν να προβάλλει εύστοχη επιχειρηματολογία.
• Η διαφωνία είναι αναπόφευκτη στον ελεύθερο δημοκρατικό διάλογο, επειδή με τη διαφωνία και τον αντίλογο οξύνεται η κρίση, ενδυναμώνεται ο προβληματισμός, διατυπώνονται νέες ιδέες και αρχές, επιλύονται οι διαφορές και γεφυρώνονται τα χάσματα.
• Η δημοκρατία ως πολίτευμα και ως τρόπος ζωής αποτελεί εγγύηση για το διάλογο γιατί έτσι μόνο ανταλλάσσονται απόψεις και εξασφαλίζεται η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ο πλουραλισμός απόψεων και η πολιτική πολυφωνία αποτελούν ζωτικό στοιχείο της δημοκρατίας. Το δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται στην ελευθεροτυπία και στην ελεύθερη πάλη των ιδεών.
• Αναγκαίος όρος για μια γόνιμη συζήτηση είναι η ελευθερία της έκφρασης καθώς και η απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών. Είναι αναγκαίο οι διαλεγόμενοι να αντιμετωπίζονται ισότιμα και να εκφράζουν αδέσμευτα όσα πρεσβεύουν.
• Ο σεβασμός για τη γνώμη του άλλου και η αξιολόγηση κάθε συνομιλητή ανάλογα μόνο με την ορθότητά της.
• Η διατήρηση της ηρεμίας, της αυτοκυριαρχίας και της σύνεσης ακόμα και όταν παρουσιάζονται θέσεις αντίθετες προς τις υπάρχουσες
• Απαιτείται ωριμότητα από την πλευρά του ατόμου, ώστε να γίνονται αποδεκτά τα λάθη του και μην εκλαμβάνεται η ορθότητα της άλλης όψης ως αμφισβήτηση της αξιοπρέπειάς του.
• Από τα δύο παραπάνω στοιχεία συνεπάγεται ότι η κατάρριψη του εγωισμού είναι απαραίτητη προϋπόθεση, που εξασφαλίζει την αυτοσυγκράτηση και δε μετατρέπει το διάλογο σε προσωπική αναμέτρηση. Ο διάλογος, ακόμα, θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από την αυθεντία, ώστε να διατηρεί ο συνομιλητής πάντα ανοιχτά και άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του. Η μισαλλοδοξία, η εμπάθεια, η ισχυρογνωμοσύνη, οι λοιδορίες, η λεκτική βία, οι προπηλακισμοί, και οι προκαταλήψεις λειτουργούν αρνητικά και παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του διαλόγου.
• Στόχος του διαλόγου είναι η αναζήτηση της αλήθειας και όχι η εξυπηρέτηση επιμέρους σκοπιμοτήτων ή η επίδειξη των ικανοτήτων του ατόμου.
• Οι αποφάσεις του διαλόγου πρέπει να μετουσιώνονται σε πράξη, διαφορετικά επιτυγχάνεται μόνο η θεωρητική ικανοποίηση των ανησυχιών.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ - ΑΞΙΑ:
Α. ΣΤΟ ΑΤΟΜΟ:
1. Ο διάλογος βοηθά το άτομο στην εμπέδωση των γνώσεων που έχει ήδη αποκτήσει, ενώ παράλληλα συντελεί στη διεύρυνση των γνωστικών και πνευματικών του οριζόντων. Επιπλέον, συμβάλλει στον απαγκίστρωση από λανθασμένες αντιλήψεις ή αυθαίρετα συμπεράσματα. Ο διάλογος κινητοποιεί ηθικά και πνευματικά τον άνθρωπο και διευρύνει συνεχώς τους πνευματικούς του ορίζοντες καθώς του προσφέρει συναισθηματική εγρήγορση, σφαιρική και πολύπλευρη προσέγγιση των διαφόρων θεμάτων καθώς και τη δημιουργική αναζήτηση και προσπέλαση της αλήθειας και της ουσίας των πραγμάτων.

2. Επιτρέπει την καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας, αφού το άτομο είναι υποχρεωμένο να αναπτύξει τις οποιεσδήποτε απόψεις του στηριζόμενος σε λογικά επιχειρήματα ή να προβάλλει αντίθετες απόψεις, βοηθάει το άτομο στο να αντιμετωπίζει πολύπλευρα την πραγματικότητα και να αποκτήσει μια διευρυμένη και σφαιρική αντίληψη γύρω από τα πράγματα και τα φαινόμενα. Το άτομο γίνεται αντικειμενικό.

3. Το άτομο μαθαίνει να ελέγχει τα συναισθήματά του, να κυριαρχεί σ’ αυτά με την ορθή σκέψη και τη δύναμη του λόγου. Άλλοτε πάλι, εκφράζει συναισθήματα, εξωτερικεύεται, αποβάλλει την εσωστρέφεια, υποτάσσει τον εγωισμό του.

4. Καλλιεργούνται τα ηθικά στοιχεία της προσωπικότητας. Καλλιεργείται ο σεβασμός, εκδηλώνεται η φιλία, η άμιλλα, η αυτοκυριαρχία και γίνεται αντιληπτή η αξία της ομαδικότητας και η ανάγκη της συνεργασίας.

5. Ο διάλογος αποτελεί ερέθισμα για αυτοκριτική, όταν το άτομο ανακαλύπτει μέσα απ’ αυτόν τις αδυναμίες του χαρακτήρα του και την ένδεια του πνεύματός του.

6.Εν κατακλείδι, γίνεται κατανοητό ότι ο διάλογος καλλιεργεί και αναπτύσσει την προσωπικότητα του ατόμου, συμβάλλοντας θετικά προς την κατεύθυνση της ηθικοπνευματικής του ολοκλήρωσης.

Β. ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ:
1. Οι αποφάσεις που απορρέουν από το διάλογο – αποφάσεις κοινής αποδοχής και λογικά επεξεργασμένες – χαρακτηρίζονται από την ορθότητα και προάγουν την ασφαλέστερη αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ο πολίτης που συμμετέχει εμβαθύνει στα προβλήματα με αποτέλεσμα να διαμορφώνει μια συγκροτημένη άποψη για τα διάφορα θέματα.

2. Η αντίθεση – ουσιαστικό στοιχείο του διαλόγου – αμφισβητεί κάθε κατεστημένη τάξη πραγμάτων, καταρρίπτει οτιδήποτε προβάλλει ως απόλυτο, με αποτέλεσμα τη δυναμική και δημιουργική εξέλιξη της κοινωνίας. Εξανθρωπίζει, προάγει την κοινωνία, εγγυάται την πολύτιμη ετερότητα.

3. Ο διάλογος θεμελιώνει τη δημοκρατία, αφού επιλύει ομαλά τις αντιθέσεις και επιτρέπει τον κριτικό έλεγχο των αποφάσεων που λαμβάνονται στον πολιτικό χώρο. Με το διάλογο, η Δημοκρατία βρίσκει την ολοκλήρωση της και η κριτική φτάνει γρηγορότερα στο στόχο της: τον έλεγχο της πολιτικής ζωής και την προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών.

4. Τίθενται σωστά πρότυπα κοινωνικής συμβίωσης, παραμερίζονται οι αψιμαχίες, η βία και οι αντιδικίες που καλλιεργούνται από το φανατισμό.

5. Συναφές με το παραπάνω είναι και το εξής: η αμοιβαία υποχώρηση των αντιπαρατιθέμενων που προϋποθέτει ο διάλογος εξασφαλίζει την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών και σε παγκόσμιο επίπεδο.

6. Ο διάλογος δίνει εναύσματα για ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των ατόμων, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό σήμερα που οι συγκρούσεις και ο ανταγωνισμός κλονίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις και αποξενώνουν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Ο διάλογος, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό και σε διεθνές επίπεδο αποτελεί το βασικότερο παράγοντα της αρμονικής συνύπαρξης ατόμων και λαών και τον αποτελεσματικότερο κοινωνικό παράγοντα που συναιρεί τις δυνάμεις των ανθρώπων σε μια κοινή συνισταμένη για την κοινή τους πρόοδο και ευδοκίμηση. Ο διάλογος είναι έννοια πολυκύμαντη όπως η κοινωνία που τον χρησιμοποιεί. Στοχεύει και αναπτύσσει όλους τους τομείς της ζωής, πνευματικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς, ψυχολογικούς, κοινωνικούς και πρακτικούς.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΣΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ:

1. ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ:
Ο διάλογος εξυπηρετεί όλους τους τομείς της. Με την ανταλλαγή απόψεων στον παραγωγικό τομέα βελτιώνονται οι διαδικασίες της οικονομικής δράσης και αυξάνεται η παραγωγικότητα. Σ’ αυτό συντελεί και ο διάλογος εργαζομένων και εργοδοτών για το συντονισμό των προσπαθειών τους στον κοινό σκοπό. Οι εμπορικές συναλλαγές προωθούνται και βελτιώνονται με το διάλογο.

2. ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ:
Ο διάλογος διδασκόντων και διδασκομένων και των μαθητών μεταξύ τους βοηθά στην ολόπλευρη εξέταση των ζητημάτων της παιδείας, στην ενίσχυση του γόνιμου προβληματισμού, στην ανάπτυξη καλοπροαίρετης κριτικής και ουσιαστικού προβληματισμού για το σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, στη δημιουργική αφομοίωση των γνώσεων, στην πνευματική εγρήγορση, στην καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας του μαθητή και στη διαμόρφωση δημοκρατικών συνειδήσεων. Αποτελεί την καλύτερη παιδαγωγική μέθοδο που πρέπει να υιοθετούν οι σύγχρονοι εκπαιδευτικοί.

3. ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ:
Ο διάλογος μεταξύ των επιστημόνων οδηγεί στην επιστημονική πρόοδο, γιατί μ’ αυτόν γίνεται διασταύρωση των γνώσεων και προσέγγιση στην όσο γίνεται αντικειμενικότερη αλήθεια. Παράλληλα, αποφεύγεται η πνευματική μονομέρεια εξαιτίας της μεγάλης επιστημονικής εξειδίκευσης και συνειδητοποιεί κάθε επιστήμονας την κοινωνική του ευθύνη.

4. ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ:
Ο διάλογος βοηθά στη σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων και στην ομαλή κοινωνικοποίησή τους. Παράλληλα, ενισχύει το θεσμό της οικογένειας, αφού εξασφαλίζει την ομαλή, αλλά και γόνιμη συμβίωση των μελών της μέσα σ’ αυτήν. Τέλος, λειτουργεί ως παράγοντας άρσης του χάσματος των γενεών, αφού καλλιεργεί κλίμα αλληλοσεβασμού, συνεργασίας για την επίλυση των κοινών προβλημάτων και αλληλοκατανόησης. Με το διάλογο μεταφέρονται εμπειρίες ζωής, παραδόσεις και αξίες από γενιά σε γενιά και αναπόφευκτα περιορίζεται το χάσμα των γενεών. Οι γονείς λειτουργούν ως υγιή πρότυπα που προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν τις απόψεις τους στα παιδιά τους χωρίς να τους τις επιβάλλουν.

5. ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ:
Στις καθημερινές συναναστροφές ο διάλογος συμβάλλει αποφασιστικά στη στενότερη επαφή και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, στην καταπολέμηση της μοναξιάς που αισθάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος, με αποτέλεσμα να ενισχύεται η έννοια της φιλίας καλλιεργώντας σταθερά ένα πολυδύναμο πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα στα άτομα και τους λαούς αμβλύνοντας τις κοινωνικές αντιθέσεις και περιορίζοντας τις κοινωνικές αντιπαλότητες. Οι πολίτες μέσω του διαλόγου διεκδικούν τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα, ασκούν έλεγχο στην εκάστοτε εξουσία και καταδικάζουν απερίφραστα κάθε είδους παρανομίας και ατασθαλίας.

6. ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ:
α) Ο διάλογος μεταξύ των πολιτικών και κομμάτων είναι αποφασιστικός παράγοντας για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος και γενικότερα για την εγκαθίδρυση της ελευθερίας, της παρρησίας και της δημοκρατίας, κοινωνικοπολιτικών αξιών που δεν μπορούν να πραγματωθούν χωρίς το διάλογο. Ο πολίτης απαλλάσσεται από το δογματισμό και την πνευματική μονομέρεια. Η πολιτική ανεκτικότητα προϋποθέτει την ελευθερία της έκφρασης, τον ανοικτό διάλογο και το σεβασμό στη διαφορετικότητα των απόψεων.
β) Ο διάλογος πολίτη – κράτους βοηθά στη δημιουργία κλίματος πολιτικής σταθερότητας, στη σωστή λειτουργία του κρατικού – διοικητικού μηχανισμού, ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών και ταυτόχρονα συμβάλλει στην ομαλή κοινωνικοποίηση των νέων. Ο λειτουργεί διάλογος ως ένα εργαλείο δημοκρατίας, συνενόησης των ανθρώπων και επίλυσης των προβλημάτων.
γ) Σε διεθνές επίπεδο, ο διάλογος μεταξύ των λαών συντελεί στην ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας και εξομαλύνει τις διεθνείς διαφορές. Έτσι, βοηθά στην ειρηνική επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν τη διεθνή κοινότητα, συντελώντας στη διαφύλαξη της διεθνούς τάξης και στην παγίωση της παγκόσμιας ειρήνης

7. ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΖΩΗ
Ο διάλογος μεταξύ των λαών αποτελεί τον καλύτερο τρόπο άρσης των αντιπαραθέσεων και διαφωνιών. Οι λαοί αναζητούν κοινούς τρόπους επαφής, συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων τους, τηρούν τις διεθνείς συμφωνίες και αναπτύσσουν τις προϋποθέσεις για την παγκόσμια συναδέλφωση και ειρήνη. Σήμερα μάλιστα, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, η αρμονία πολιτισμού και ανάπτυξης με σεβασμό στις πολιτιστικές ταυτότητες, συνιστά ένα στόχο στον οποίο πρέπει να συγκλίνουν οι πολιτικές των κρατών .

8. ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Το διαδίκτυο και η σύγχρονη πληροφορική τεχνολογία δίνουν τη δυνατότητα στον πολίτη να δημιουργήσει το δικό του κίνημα διαμαρτυρίας και παρέμβασης αυξάνοντας τις δυνατότητες παρέμβασης του (ενδυναμωμένος πολίτης-empowered citizen). Ο πολίτης μπορεί να επιλέξει τον τρόπο, τον τόπο και το ρυθμό ενημέρωσης και της παρέμβασής του, συμμετέχοντας σε οποιοδήποτε βήμα διαλόγου ή παρουσιάζοντας τη δική του «εφημερίδα». Η τεχνολογία διαθέτει τα μέσα για να αυξηθεί τόσο η ποσότητα όσο και ή ποιότητα των πληροφοριών που ανταλλάσσονται παγκοσμίως. Η ηλεκτρονική δημοκρατία αποτελεί προϊόν αυτής της έκρηξης στον τομέα των πληροφοριών. Η μετουσίωση της πληροφορίας σε γνώση, η μετατροπή της ανταλλαγής απόψεων σε ουσιαστικό διάλογο, η σύγκρουση διαφορετικών κοσμοαντιλήψεων, η επεξεργασία και όχι απλή συσσώρευση στοιχείων αποτελούν ευθύνη αυτών που μεσολαβούν σ’ αυτούς τους νέους παγκόσμιους χώρους. Οι δημοκρατίες μας βασίζονται στην παραδοχή ότι υπάρχει μια ελάχιστη ποσότητα πληροφοριών στις οποίες όλοι διαθέτουμε πρόσβαση, ενώ απαιτεί ενημερωμένο και ενασχολούμενο με τα κοινά σύνολο πολιτών.
Η ηλεκτρονική δημοκρατία στηρίζεται σε δύο βασικούς άξονες: την ηλεκτρονική διαβούλευση και συμμετοχή (e-engagement/e-participation) και την ηλεκτρονική ψηφοφορία (e-voting). Η έννοια της ηλεκτρονικής διαβούλευσης περιλαμβάνει την εμπλοκή του πολίτη στα κοινά με τη χρήση νέων τεχνολογιών και βασικά του διαδικτύου καθώς και άμεση και γρήγορη πρόσβαση στην πληροφόρηση. Ο πολίτης/χρήστης, μπορεί να εκφράζει τη γνώμη του και να παίρνει μέρος σε δημοσκοπήσεις, έρευνες, online ερωτηματολόγια ή και να προτείνει ο ίδιος θέματα προς συζήτηση.

Λεξιλόγιο
Διάλογος : (επίθετα θετικά)
θετικός, ευεργετικός, ουσιαστικός, αποτελεσματικός, καρποφόρος, ωφέλιμος, ενδιαφέρον, δημοκρατικός, παραγωγικός, φιλελεύθερος, ειλικρινής, ενδελεχής, ευρηματικός, οικουμενικός, αντικειμενικός, εκτενής, συναινετικός, αντιπροσωπευτικός, ισότιμος
#
(επίθετα αρνητικά)
ατελέσφορος, στείρος, επιζήμιος, ατυχής, αναποτελεσματικός, αρνητικός, άκαρπος, στείρος, ανώφελος, καταστροφικός, μάταιος, φανατικός

(ρήματα θετικά)
διεξάγεται, πραγματοποιείται, λαμβάνει χώρα, γίνεται, διεξάγεται, υλοποιείται, αναβαθμίζεται, ενισχύεται, ευδοκιμεί, προωθείται, αναπτύσσεται

(ρήματα αρνητικά)
Δυσχεραίνεται, παρεμποδίζεται, εκφυλίζεται, διαταράσσεται, συρρικνώνεται, ακυρώνεται, διακόπτεται, διαλύεται, αναστέλλεται, περιορίζεται



ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ- Αστραδενή της Ευγενίας Φακίνου

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Ονοματεπώνυμο: Ελένη Πατεράκη
Τμήμα: Α3΄ Γενικού Λυκείου Μοιρών......................................
·         Τίτλος βιβλίου: αστραδενή
·        Συγγραφέας: Ευγενία Φακίνου
·         Περίληψη (να γράψετε με δικά σας λόγια ποιο είναι το θέμα του βιβλίου που διαβάσατε)
Η Αστραδενή, ένα εντεκάχρονο κορίτσι, μαζί με την οικογένειά της εγκαταλείπουν τη Σύμη, όπου γεννήθηκε, για να βρουν μία καλύτερη τύχη στην Αθήνα. Η ζωή στην Αθήνα και η προσαρμογή της στο νέο τρόπο ζωής είναι σκληρή και δύσκολη. Ο πατέρας της, μετά από πολλές δυσκολίες, βρίσκει δουλειά σε ένα μηχανουργείο αλλά με πολύ λίγα χρήματα. Αναγκάζονται να ζουν σε ένα υπόγειο διαμέρισμα με πολλές στερήσεις για να ανταπεξέλθουν στις νέες απαιτήσεις της καθημερινότητάς τους. Η Αστραδενή αντιμετωπίζει ακόμα πολλά προβλήματα στο σχολείο καθώς δεν έχει φίλες και οι συμμαθητές της τής φέρονται πολύ άσχημα λόγω της καταγωγής και της διαφορετικότητάς της. Η Αστραδενή όμως δεν αφήνει αυτές τις δυσκολίες να βγουν προς τα έξω. Είναι δυνατή και αγωνίζεται για να μην απογοητεύσει τους γονείς της. Παρατηρεί τα πάντα γύρω της με κάθε λεπτομέρεια και τα εξηγεί στο νου της με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Δε χάνει όμως την ευκαιρία να αναπολήσει στιγμές από τη παλιά της ζωή στη Σύμη. Φέρνει συνεχώς σκηνές και πρόσωπα από τον αγαπημένο της τόπο, θυμάται με νοσταλγία τις παραδόσεις και τα γεγονότα που θα της μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό της. Βασικό ρόλο παίζει και ένα όνειρο που είδε την πρώτη νύχτα στην Αθήνα και το οποίο θα επαληθευθεί αφήνοντας μία τραυματική εμπειρία στη μικρή πρωταγωνίστρια οδηγώντας την πολύ νωρίς στη σκληρή ζωή των μεγάλων.
·         Ποιοι είναι οι βασικοί ήρωες/ ηρωίδες του βιβλίου (ονομαστικά-περιληπτικά);
Ø      Αστραδενή: η μικρή πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματός μας. ’Ενα κορίτσι ιδιαίτερα ώριμο και ξεχωριστό για την ηλικία του. Έχει το ταλέντο να εξηγεί τα φαινόμενα γύρω του με απίστευτο ενδιαφέρον. Είναι εργατικό και πρόσχαρο, έτοιμο να βοηθήσει σε όλες τις δουλειές. Έχει δυναμικό και σκληρό χαρακτήρα και προσπαθεί να νικήσει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά.
Ø      Νικόλας: ο πατέρας της Αστραδενής, ο οποίος προσπαθεί να προσφέρει καλύτερες συνθήκες ζωής στην οικογένειά του. Νοιάζεται και αγαπά πραγματικά τη γυναίκα και τη μονάκριβη κόρη του και επιθυμεί να τις κάνει ευτυχισμένες. Είναι ευαίσθητος, τίμιος και εργατικός άνθρωπος.
Ø      Κατερίνα: η μητέρα της Αστραδενής, η οποία είναι πολύ δεμένη με την κόρη της. Είναι λιγομίλητη και σεμνή και έχει παίξει σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα αλλά και στην ανατροφή της Αστραδενής. Είναι εσωστρεφής και πληγωμένη καθώς έχει περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωή της, αλλά δεν επιθυμεί να εκφράζει τα συναισθήματα και τις ανησυχίες της στους άλλους.
Ø      Μαρία: η Μαρία είναι και αυτή από τη Σύμη και μένει στην ίδια πολυκατοικία με την οικογένεια της Αστραδενής. Είναι πρόσχαρη, καλή και πρόθυμη να τους βοηθήσει. Τους δίνει οδηγίες και τους βοηθάει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες.
Ø      ’’κύριος’’ Αλέκος: ΄Εμενε στο διπλανό διαμέρισμα με την οικογένεια της Αστραδενής και αρχικά εμφανίζεται ένας κύριος χαμηλών τόνων, λιγομίλητος και δε γίνεται κάποια ιδιαίτερη αναφορά για εκείνο. Είναι όμως το πρόσωπο που καταφέρνει να γίνει μισητό στον αναγνώστη στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.
 
·         Ποιος /ποια από αυτούς/αυτές σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και γιατί; 
          Η προσωπικότητα που θα μου μείνει αξέχαστη διαβάζοντας αυτό το βιβλίο είναι η μικρή πρωταγωνίστριά μας, η Αστραδενή. Τελειώνοντας το βιβλίο κατάλαβα ότι κατάφερε να με τραβήξει ή ακόμα και σε πολλά σημεία να με κάνει να ταυτιστώ μαζί της λόγω του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς της. Πολλά πράγματα που μόνο τα κορίτσια αισθάνονται και νιώθουν και αυτός είναι ο λόγος που με έκανε να αισθανθώ τόσο οικεία και κοντά μαζί της. Η ειλικρίνεια και η ευαισθησία συναντούν την περιέργεια της αθώας ηλικίας της. Ο τρόπος που περιγράφει τα πάντα γύρω της μου θυμίζει την ανεμελιά και την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας. Ταυτόχρονα όμως δεν παύει να είναι υπεύθυνη και εργατική και παρόλο που έχει συνηθίσει σε ένα άλλο τρόπο ζωής προσπαθεί να συμβαδίσει με τα νέα δεδομένα και τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης. Ακόμα είναι ώριμη και συνεσταλμένη σε αντίθεση με το νεαρό της ηλικίας της. Προσπαθεί να ερμηνεύσει ό,τι βλέπει γύρω της και να λύσει τις απορίες που τις δημιουργούνται καθώς γνωρίζει καινούρια πράγματα και καταστάσεις.
      
  
·         Να κάνετε μια κριτική του βιβλίου που διαβάσετε. Σας άρεσε ή όχι και γιατί;
          Το βιβλίο με τίτλο «αστραδενή» είναι πολύ μαγευτικό και κατάλληλο κυρίως για εφήβους. Είναι εκπαιδευτικό αλλά και συναισθηματικό. Μέσα από αυτό ξετυλίγονται πολλές παραδόσεις και έθιμα της Σύμης. Μαθαίνουμε τις αντιλήψεις και τα ήθη του τόπου εκείνου καθώς και τον τρόπο ζωής τους. Παράλληλα όμως παίρνουμε πληροφορίες για το πώς ήταν η Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του 70’. Εκτός όμως από μία καλή πηγή πληροφόρησης η «αστραδενή» για μένα ήταν πολλά συναισθήματα, πολλές ελπίδες, περιέργεια, αγωνία. Διαβάζοντας μαθαίνουμε τα συναισθήματα της μικρής Αστραδενής καθώς αυτή μετακομίζει με την οικογένεια της στην Αθήνα. Αισθάνεται πόνο, αδικία, μοναξιά, στεναχώρια, νοσταλγία και ελπίδα. Ελπίζει ότι ο πατέρας της θα μπορέσει να βρει μια καλή δουλειά εκεί για να ζουν χωρίς στερήσεις και να μην τους λείπει τίποτα. Πληγώνεται και στενοχωριέται καθώς πολλοί από το σχολείο την αδικούν και την απομονώνουν. Αυτό όμως που πραγματικά κάνει τον αναγνώστη να συλλογίζεται και να μη θέλει να το πιστέψει είναι το τέλος του βιβλίου. Οι τελευταίες σελίδες είναι  πολύ δυσάρεστες και συμπονετικές αλλά παράλληλα πραγματικές, ρεαλιστικές και φροντίζουν να σε οδηγήσουν από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας στη σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα. Ίσως το τέλος χρειάστηκε να το διαβάσω και άλλη μία φορά για να συνειδητοποιήσω πόσο απότομα πληγώνει ο κόσμος αλλά ήταν αυτό που έδινε «την ουσία» και τα ηθικά μηνύματα στους αναγνώστες του.


Ελένη Πατεράκη, μαθήτρια της Α τάξης, ΓΕΛ ΜΟΙΡΩΝ

Νέο Λύκειο: «Όχι» στην αποστήθιση, «ναι» στην ουσία

Νέο Λύκειο: «Όχι» στην αποστήθιση, «ναι» στην ουσία

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011
Τελευταία ενημέρωση: 30/03/2011 15:27

Τα χαρακτηριστικά του Νέου Λυκείου παρουσιάζει η κ. Άννα Διαμαντοπούλου.
Λιγότερα μαθήματα, περισσότερες ώρες διδασκαλίας του κάθε μαθήματος και καθιέρωση της επιστημονικής εργασίας είναι μερικά από τα βασικότερα στοιχεία που αλλάζουν στο Νέο Λύκειο, όπως τα παρουσίασε σήμερα η υπουργός Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου.

Όσον αφορά τις εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η υπουργός δεν προχώρησε σε συγκεκριμένες ανακοινώσεις.

Περιορίστηκε απλά, να αναφέρει ότι στις εξετάσεις δεν θα υπάρχει συγκεκριμένη ύλη ανά κεφάλαιο που θα ευνοεί την αποστήθιση, ενώ θα συνυπολογίζεται η συγκρότηση του μαθητή σε όλες τις τάξεις του Λυκείου. Το νέο σύστημα θα ισχύσει για όσους μαθητές ξεκινήσουν τη φοίτηση τους στο Λύκειο από την επόμενη σχολική χρονιά και θα αποφοιτήσουν τη σχολική χρονιά 2013-2014.

Συγκεκριμένα:

  • Στην Α' Λυκείου δεν θα υπάρχουν πλέον επιστημονικά πεδία και κατευθύνσεις. Ολοι οι μαθητές θα παρακολουθούν μαθήματα γενικής παιδείας υποχρεωτικά για όλους. Τα μαθήματα από 16 μειώνονται σε οκτώ ενώ προστίθεται και η ερευνητική εργασία. Οι μαθητές θα κάνουν υποχρεωτικά μία εργασία ανά τετράμηνο. Οι εργασίες των μαθητών, που θα γίνονται με τη βοήθεια και την επιτήρηση των καθηγητών, θα αναρτώνται στο Διαδίκτυο.
  • Στην Β' Λυκείου οι μαθητές θα έχουν δύο βασικές κατευθύνσεις σπουδών: τη Θετική και τη Θεωρητική. Τα μαθήματα από 17 μειώνονται σε 12 και αυξάνονται οι ώρες διδασκαλίας τους.
  • Στην Γ 'Λυκείου εισάγεται μια τρίτη επιστημονική κατεύθυνση. Τα μαθήματα από 16 γίνονται 10.
Στην ερώτηση για το αν αυτός ο τύπος διδασκαλίας ευνοεί την ύπαρξη μεγάλων σχολικών μονάδων, η υπουργός απάντησε πως δημιουργεί την ανάγκη για σχολεία στο σωστό μέγεθος και πρόσθεσε πως μετακινήσεις εκπαιδευτικών θα χρειαστούν μόνο σε πολύ βασικές ειδικότητες.

«Περνάμε από ένα Λύκειο αποστήθισης σε ένα Λύκειο ουσίας», δήλωσε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου.

Όσον αφορά τις εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, αυτές θα διεξάγονται κεντρικά σε βασικό αριθμό μαθημάτων. Τα ΑΕΙ θα καθορίζουν συντελεστή βαρύτητας των μαθημάτων αυτών και θα συμμετέχουν στα κριτήρια επιλογής των φοιτητών.

«Όλο το Λύκειο παίζει ρόλο», ήταν η απάντηση της υπουργού στο ερώτημα αν θα προσμετράται η βαθμολόγια και των τριών τάξεων του Λυκείου για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια. Επίσης η υπουργός πρόσθεσε ότι μετά το Πάσχα θα ανακοινώσει το νομοσχέδιο για την τεχνική εκπαίδευση.
 πηγή :http://www.tanea.gr

28 Μαρτίου 2011

Οι νέες Πανελλαδικές - Εξι βασικές αλλαγές στο Λύκειο

Η είσοδος των υποψηφίων θα γίνεται σε σχολές που θα καθορίζουν τους συντελεστές βαρύτητας στα µαθήµατα, ενώ το νέο σύστηµα θα εφαρµοστεί πλήρως το 2013-2014 για πρώτη φορά

, ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ , ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΤΣΙΚΑ , xkatsikas@xkatsikas.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Νέα προγράµµατα σπουδών σε όλο το εύρος της σχολικής εκπαίδευσης (Δηµοτικό, Γυµνάσιο και Λύκειο), νέο σύστηµα πρόσβασης συνδεδεµένο µε τα πανεπιστήµια και τα ΤΕΙ και αλλαγές στη διοικητική δοµή των σχολείων θα ανακοινώσει το επόµενο χρονικό διάστηµα το υπουργείο Παιδείας.

Τόσο οι αλλαγές που συντελούνται ήδη στο Λύκειο όσο και αυτές που προετοιµάζονται στα Πανεπιστηµιακά και Τεχνολογικά Ιδρύµατα προδιαγράφουν την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση. Με δεδοµένο ότι οι αλλαγές αυτές είναι εν εξελίξει φέτος, είναι φανερό ότι το 2012 θα είναι κατεξοχήν η χρονιά τελικής προετοιµασίας του νέου συστήµατος που επεξεργάζεται το υπουργείο Παιδείας.

ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ σπουδών αρχίζει την επόµενη σχολική χρόνια (2011-12) µε την Α΄ Λυκείου, ώστε κλιµακωτά να επεκταθεί η νέα δοµή και στις επόµενες τάξεις.

Οι µαθητές της φετινής Γ΄ Γυµνασίου θα είναι οι πρώτοι που θα φοιτήσουν τον Σεπτέµβριο του 2011 στη νέα Α’ Τάξη του Λυκείου. Παράλληλα όσοι φοιτούν σήµερα στο Γυµνάσιο θα αποτελέσουν την πρώτη φουρνιά που θα αντιµετωπίσει τα νέα προγράµµατα σπουδών. Η Α’ Λυκείου θα είναι τάξη γενικής παιδείας και θα λειτουργεί ως γέφυρα µεταξύ Γυµνασίου και Λυκείου, ενώ η Β’ και Γ’ θα αποτελέσουν τάξεις προοδευτικής εµβάθυνσης και εξειδίκευσης.

Στην Α’ Λυκείου θα διατηρηθεί ο βασικός κορµός των σηµερινών υποχρεωτικών µαθηµάτων:

Αρχαία, Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, Ιστορία, Μαθηµατικά, Φυσική, Χηµεία και Θρησκευτικά. Τα µαθήµατα επιλογής θα κατατάσσονται σε οµάδες, τις οποίες θα επιλέγουν οι µαθητές. Για παράδειγµα, µια οµάδα θα είναι οι Γλώσσες, µια άλλη τα Καλλιτεχνικά, µια άλλη τα Οικονοµικά κ.ο.κ. Επίσης, θα υπάρχουν ώρες για δραστηριότητες (π.χ. Αγωγή Υγείας, Περιβάλλον) ως µαθήµατα επιλογής.

Σε όλες τις τάξεις του Λυκείου (Α’, Β’ και Γ’) όλοι οι µαθητές θα διδάσκονται, ανάµεσα σε άλλα, και τρία µαθήµατα κοινά:

1. Ελληνική Γλώσσα και Γραµµατεία (ενιαιοποιηµένα Νεοελληνική Γλώσσα - Λογοτεχνία - Αρχαία Ελληνικά) 2. Ιστορία 3. Σχέδιο Ερευνας Στη Β’ τάξη του Λυκείου θα µειώνεται σηµαντικά το σκέλος των Αρχαίων Ελληνικών και θα εξαφανίζεται σχεδόν στην Γ’ τάξη του Λυκείου).

Το υπουργείο Παιδείας υπολογίζει το Σχέδιο Ερευνας (2-3 ώρες την εβδοµάδα) να βαθµολογείται από ειδική επιτροπή και να αποτελέσει κριτήριο που θα βαρύνει, µαζί µε τα αποτελέσµατα των 4 πανελλαδικώς εξεταζόµενων µαθηµάτων (στο τέλος του Λυκείου), για την εισαγωγή στις τριτοβάθµιες σχολές.

Β’ ΚΑΙ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ. Μετά την Α’ Λυκείου που χαρακτηρίζεται τάξη γενικής παιδείας, η Β’ και η Γ’ Τάξη του Λυκείου µετατρέπονται σε προθάλαµο της διαδικασίας εισαγωγής στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στις δυο αυτές τάξεις (Β’ και Γ’ Λυκείου)

οι µαθητές θα παρακολουθούν υποχρεωτικά µαθήµατα, µαθήµατα επιλογής και δραστηριότητες µε βάση τα οποία θα οδηγούνται στην οµάδα σχολών της επιλογής τους.

Οι Κατευθύνσεις είναι αρχικά δύο στη Β’ Λυκείου, ενώ εξειδικεύονται στη Γ’ Λυκείου σε τρεις, που αντιστοιχούν στις βασικές κατηγορίες σχολών: Πολυτεχνικές Μαθηµατικοφυσικές και Ιατρικές, Οικονοµικές, Πολιτικές, Κοινωνιολογικές και Παιδαγωγικές, Νοµικές και Φιλοσοφικές.Οι σχολές θα είναι αυτές που θα καθορίζουν συντελεστές βαρύτητας στα µαθήµατα.

Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΣΧΟΛΕΣ. Τόσο οι αλλαγές που συντελούνται ήδη στο Λύκειο όσο και αυτές που προετοιµάζονται στα Πανεπιστηµιακά και Τεχνολογικά Ιδρύµατα προδιαγράφουν την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση. Με το νέο σύστηµα οι υποψήφιοι θα µπαίνουν σε σχολή και όχι σε τµήµα. Στο πλαίσιο αυτό η µονάδα υποδοχής του φοιτητή (το ακαδηµαϊκό έτος 2014-15) θα είναι η σχολή που θα έχει την ευθύνη για την ανάπτυξη του ενιαίου προγράµµατος σπουδών του πρώτου ακαδηµαϊκού έτους (απαιτήσεις, κατανοµή της ύλης σε γενικής διδασκαλίας µαθήµατα). Με λίγα λόγια, οι τελειόφοιτοι του Λυκείου θα εισάγονται στις νέες σχολές, θα παρακολουθούν κύκλους µαθηµάτων κι ύστερα από εξετάσεις θα κατευθύνονται στην εξειδίκευση που επιθυµούν!

Οι φοιτητές δηλαδή θα εντάσσονται στα επιµέρους προγράµµατα σπουδών της σχολής µετά το τέλος του πρώτου έτους, ανάλογα µε τις επιδόσεις και τις προτιµήσεις τους.

Στο σηµείο αυτό οφείλουµε να επισηµάνουµε ότι η επιµήκυνση των εξεταστικών δοκιµασιών πρόσβασης από το Λύκειο έως το α΄ πανεπιστηµιακό έτος όχι µόνο δεν αναµένεται να περιορίσει τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα µαθήµατα, αλλά αντίθετα θα λιπάνει το έδαφος για φροντιστηριακή εξάπλωση µε τη δηµιουργία νέων αποικιών µέσα στο ίδιο το α΄ πανεπιστηµιακό έτος.

Η πρώτη φουρνιά
Οσοι φοιτούν σήµερα στο Γυµνάσιο θα αποτελέσουν την πρώτη φουρνιά που θα αντιµετωπίσει τα νέα προγράµµατα σπουδών ενώ η α’ Λυκείου θα είναι γέφυρα µεταξύ Γυµνασίου και Λυκείου

Νέα µέθοδος διδασκαλίας σε Δηµοτικά και Γυµνάσια

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ σχολική χρονιά θα εφαρµοστούν νέα αναλυτικά προγράµµατα σπουδών στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Η αρχή θα γίνει πιλοτικά σε 110 - 130 Δηµοτικά και Γυµνάσια τον Σεπτέµβριο του 2011 και τη σχολική χρονιά 2012/13 θα γενικευτούν σεόλα τα σχολεία. Οι αλλαγές αυτές θα αφορούν νέους τρόπους διδασκαλίας και χειρισµού της διδακτέας ύλης, ενώ δεν προβλέπονται νέα βιβλία.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Φέτος δεν θα γίνουν νέες κρίσεις Προϊστάµενων Διευθύνσεων και Γραφείων, ενώ αντίθετα θα γίνουν κρίσεις - επιλογές Σχολικών Συµβούλων Πρωτοβάθµιας καιΔευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης.

Για την πλήρωση µε επιλογή 300 θέσεων Σχολικών Συµβούλων Δηµοτικής Εκπαίδευσης και70 θέσεων Σχολικών ΣυµβούλωνΠροσχολικής Αγωγής έχουν υποβληθεί 1.143 αιτήσεις δασκάλων και 158 νηπιαγωγών. Παράλληλα το επόµενο χρονικό διάστηµα αναµένεται να προκηρυχθούν περίπου 10.000

θέσεις διευθυντών σχολικών µονάδων Πρωτοβάθµιας και Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης. Το υπουργείο θα ανακοινώσει τα σχετικά όταν θα έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο µε τις καταργήσεις – συνενώσεις – ιδρύσεις σχολικών µονάδων. Ωστόσο, στο σχέδιο νόµου που έχει καταρτίσει το υπουργείοΠαιδείας για την «αναδιοργάνωση τωνπεριφερειακών υπηρεσιών της εκπαίδευσης» αποδυναµώνεται ο ρόλοςτου Συλλόγου Διδασκόντων, πουείναι συλλογικό όργανο, και αρµοδιότητές του µεταφέρονται στον διευθυντή, που έχει πλέον αναβαθµισµένο και κυρίαρχο ρόλο καθώς επιφορτίζεται και πολλές από τις αρµοδιότητες των Γραφείων Εκπαίδευσης τα οποία καταργούνται.

Ο ρόλος του ΣυλλόγουΔιδασκόντων υποβαθµίζεται αφού περιορίζεται στο να προτείνει. Ετσι, η ευθύνη µιας απόφασης ενός συλλογικού οργάνου, όπως είναι ο Σύλλογος Διδασκόντων, µεταφέρεται σεατοµικό επίπεδο, δηλαδή στην κρίση του διευθυντή.

Ανάµεσα στα άλλα οι νέοι διευθυντές σχολικών µονάδων θα µετέχουν στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών του σχολείου και θα είναι υπεύθυνοι, σε συνεργασία µε τα στελέχη Παιδαγωγικής Καθοδήγησης, για την κατάρτιση προγραµµάτων ενδοσχολικής επιµόρφωσης.

Παράλληλα θα έχουν την ευθύνη για την οργάνωση των διαδικασιών αυτοαξιολόγησης της σχολικής µονάδας και της ηλεκτρονικής ενηµέρωσης των ατοµικών υπηρεσιακών φακέλων των εκπαιδευτικών και των οικονοµικών δεδοµένων, και των στοιχείων της αυτοαξιολόγησης.Εκτός αυτών θα είναι οι πειθαρχικοί προϊστάµενοι για το προσωπικό της σχολικής µονάδας και µπορούν να τους επιβάλουν έγγραφη επίπληξη, καθώς και την πειθαρχική ποινήτου προστίµου µέχριτο ένα έκτοτων µηνιαίων αποδοχών.

Το σχέδιο νόµου
Αποδυναµώνεται ο ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων και αναβαθµίζεται ο ρόλος του διευθυντή που επιφορτίζεται µε πολλές από τις αρµοδιότητες των Γραφείων Εκπαίδευσης τα οποία καταργούνται.
Το επόµενο διάστηµα αναµένεται να προκηρυχθούν 10.000 θέσεις διευθυντών σε Πρωτοβάθµια και Δευτεροβάθµια Εκπαίδευση
 πηγή: http://www.tanea.gr/

20 Μαρτίου 2011

Είσαι γυναίκα συγγραφέας; Τόσο το καλύτερο!

Λογοτεχνία απαιτήσεων, δύσκολα θέματα και πολλές πρωτοεμφανιζόμενες συγγραφείς περιλαμβάνει η ευρεία λίστα των 20 μυθιστοριογράφων στην οποία κατέληξε η επιτροπή του λογοτεχνικού βραβείου Orange.

Επτά Βρετανίδες, έξι αμερικανίδες, μία Ιρλανδή, μία Σουδανή, μία Καναδή, μία Ινδή και μία Νιγηριανή, μία συγγραφέας από τη Σιέρα Λεόνε και μία σερβοαμερικανή είναι οι συγγραφείς που έργα τους θα εξετάσει η επιτροπή του βραβείου Orange εφέτος. Ανάμεσά τους η Εμμα Ντόναχιου με το μυθιστόρημά της Το δωμάτιο, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, η Τζένιφερ Ιγκαν με το A Visit from the Goon Squad, η οποία πριν από λίγες μέρες έλαβε και το βραβείο του Κύκλου των Αμερικανών Κριτικών, και η Νικόλ Κράους με το Great House.

Το Orange Prize for Fiction βραβεύει μυθιστορήματα γυναικών συγγραφέων κάθε εθνικότητας που έχουν γραφεί στα αγγλικά και έχουν εκδοθεί στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι από τους πιο σημαντικούς λογοτεχνικούς θεσμούς στη Βρετανία και απονέμεται από το 1996, με σκοπό να βραβεύσει την υπεροχή και την πρωτοτυπία και να καταστήσει προσβάσιμα κείμενα γυναικών από όλον τον κόσμο.

Η νικήτρια θα ανακοινωθεί στις 8 Ιουνίου και θα λάβει μαζί με την τιμητική διάκριση και επιταγή για το καθόλου ευκαταφρόνητο πόσο των 30.000 στερλινών.

Στο παρελθόν το βραβείο έχουν λάβει σημαντικές συγγραφείς, γνωστές και στην Ελλάδα, η Μπάρμπαρα Κινγκσλόβερ (2010), η Μάριλιν Ρόμπινσον (2009), η Ρόουζ Τριμέιν (2008), η Τσιμαμάντα Αντίτσι το 2007 για το Δακρυσμένος ήλιος (Ψυχογιός, 2008), η Ζέιντι Σμιθ το 2006 για το Στην ομορφιά που χάνεται (Ψυχογιός, 2007), η Λάιονελ Σράιβερ το 2005 για το Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν (Μεταίχμιο, 2010), η Αντρεα Λίβυ το 2004 για το Μικρό νησί (Μίνωας, 2005). Κι ακόμη η Ανν Πράτσετ, η Κέιτ Γκρένβιλ, η Λίντα Γκραντ, η Σούζαν Μπερν. Πρώτη βραβευθείσα το 1996 ήταν η Ελεν Ντάνμορ με το Ανάμεσα σε δύο κόσμους (Ψυχογιός, 1998).

«Οι συγγραφείς της ευρείας λίστας εφέτος καταπιάνονται με εντυπωσιακά δύσκολα θέματα: αιμομιξία, σαδιστική σκληρότητα, πολυγαμία, θάνατο παιδιού, ψυχικές ασθένειες», λέει η δημοσιογράφος Σουζάνα Ράιντ, μέλος της κριτικής επιτροπής, «στα έργα τους συναντάμε όμως και ευαισθησία, χιούμορ, ζεστασιά και χαρά».

Αυτά για να θυμηθούμε ότι ο όρος «γυναικεία λογοτεχνία» δεν περιορίζεται σε αυτό που υποτιμητικά αποκαλείται «ροζ λογοτεχνία». Τα παραδείγματα και από τη δική μας αξιόλογη γυναικεία πεζογραφική παραγωγή είναι πολλά.  
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=390253

Ετυμολογικά της κρίσεως

Επειδή το τού Αντισθένους «αρχή επιστήμης η των ονομάτων επίσκεψις» είναι πάντοτε χρήσιμο, θα επιχειρήσουμε μια αναγωγή στην προέλευση των λέξεων που χρησιμοποιούμε αυτόν τον καιρό για την οικονομική κρίση. Εν πρώτοις η ίδια η λέξη κρίση (< κρίνω ) έφυγε από εμάς ως «νοητική διεργασία που καταλήγει σε εκτιμήσεις, σκέψεις και αποφάσεις» αλλά και ως «κακή κατάσταση για νόσους» ( κρίσιμη )και μάς γύρισε πίσω ως «κακή έκβαση στα οικονομικά», μέσω των γαλλ. crise και αγγλ. crisis, ευτυχώς όχι ως δάνειο, αλλά ως «αντιδάνειο»!
Το δάνειο, ο οικονομικός μας εφιάλτης, ανάγεται στο ρήμα δίδω (αρχ. δίδωμι ), ξεκινώντας από τη λέξη δάνος (το), μια λέξη που- κατά τραγική ειρωνεία- σήμαινε «το δώρο»! Αμποτε το δάνειό μας να ήταν δώρο των Ευρωπαίων εταίρων μας με πιο ανθρώπινους όρους, αντίδωρον ανθ΄ ων έλαβον... Μακάρι να είχαν πραγματικά «ευρείς ώπας», ώστε να μπορούν να δουν ότι ως Ευρ-ώπη άλλη στάση θα έπρεπε να τηρούν στους «πρωτοτυπικά» Ευρωπαίους.
Είναι να διερωτάται κανείς πώς μια «άγια λέξη» τής Ελληνικής, η λέξη χρη, που δήλωσε το «πρέπει, ό,τι γεννά υποχρέωση ή ανάγκη», έδωσε δύο λέξεις-κλειδιά τής καθημερινής ζωής των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, τις λέξεις χρήμα και χρέος. Χρήματα είναι ό,τι χρειάζεται κανείς, ό,τι αποκτά (η κινητή περιουσία), ό,τι χρησιμοποιεί για τις συναλλαγές και τις ανάγκες του (τα λεφτά < λεπτόν νόμισμα ) και γενικότερα ό,τι χρησιμοποιεί (τα πράγματα): χρήματα δε λέγομεν πάντα όσων η αξία νομίσματι μετρείται (Αριστοτέλης)· αλλού (στον Ισοκράτη) λέγεται η φράση «ούτε πήρα ούτε ακούμπησα τα λεφτά»: εγώ δ΄ υμίν παρέξομαι μάρτυρας ως ούτ΄ επελαβόμην ούτ΄ εφηψάμην των χρημάτων (σαν κάτι να μας θυμίζει...). Χρέος εξάλλου είναι ό,τι υποχρεούται να χρησιμοποιήσει κανείς για να καλύψει ανάγκες, η οφειλή από δάνειο ( χρέος διδόναι, χρέος λαμβάνειν, χρέος αποδιδόναι ). Οι δανειστές μας το επί την τράπεζαν χρέως (Δημοσθένης)και χρέα επί τόκοις οφειλόμενα (Ισαίος)απαιτούν σήμερα εκπληρώσαι το χρέος άπαν (Πλάτων). Αναδιάρθρωση τού χρέους (< απόδοση τού αγγλ. restructuring) δεν είναι επιθυμητή. Προτιμούμε την επιμήκυνση (όχι- προς Θεού- τού χρέους, αλλά) τού χρόνου αποπληρωμής τού χρέους. Ωστόσο, θα επιθυμούσαμε περισσότερο χρειών λύσιν (Ησίοδος) και ακόμη περισσότερο (και για τις εσωτερικές μας οικονομικές υποχρεώσεις) τη Σολώνεια σεισάχθεια (την απόσειση κάθε άχθους, κάθε βάρους). Τι ανακούφιση θα ήταν για τη χώρα μας, αν οι Ευρωπαίοι και οι τού Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δανειστές μας μιμούνταν τον Καίσαρα, ο οποίος σεισαχθεία τινί τόκων εκούφιζε τους χρεωφειλέτας ! Αντ΄ αυτού ακόμη και γνωστοί Ευρωπαίοι ηγέτες εκστομίζουν ότι «δεν έχουν κανένα χρέος στον Ελληνα», επαναλαμβάνοντας το τού Δαρείου έχω χρέος ειπείν ουδέν ανδρός Ελληνος (Ηρόδοτος), που μεταφράζεται στο λεξικό Liddell- Scott «Ι know of nothing that Ι owe to any man of Greece»!
Σκέπτομαι πως ίσως οι αγγλόφωνοι ιδίως Ευρωπαίοι να μάς έχουν χρεώσει ότι διά τού αρχαίου τάξις, που σήμαινε και «την αναλογική φορολόγηση, αποτίμηση», τους φορτώσαμε μέσω τού λατινικού taxa «φόρος» τη λέξη και την απεχθή σημασία tax «φόρος» και taxation «φορολογία». Βεβαίως, φόρο (< φέρω )και φορολογία είχαμε στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων και φόρου υποτελείς έχουμε υπάρξει για χρόνια και κεφαλικό φόρο έχουμε πληρώσει, το λεγόμενο χαράτσι (από το τουρκ. harac, που προέρχεται από το αραβικό haradj, το οποίο ίσως ανάγεται στο ελληνικό χορηγία ), αλλά δάσκαλοι τής φοροδιαφυγής φαίνεται ότι ήταν οι Αγγλοι, από τους οποίους πήραμε τη λέξη tax evador, που αποδώσαμε ως φοροφυγάς. Βέβαια, ελληνικότατο είναι το φορομπήχτης (εφημ. «Αστυ», 1892), επικρατήσαν τής ευγενέστερης λέξης φοροτόκος κυβέρνησις (εφημ. «Ακρόπολις», 1886).
Επ΄ ευκαιρία, τα τέλη που πληρώνουμε πάνε πολύ πίσω στην κλασική περίοδο και η ετυμολογική σύνδεση τής λέξης με τη ρίζα απ΄ όπου τα τάλας, ταλανίζω, ταλαίπωρος δείχνει πώς έβλεπαν από παλιά τέτοιες επιβαρύνσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο εισπράκτωρ τελών των χρόνων εκείνων, ο τελώνης, απέκτησε αρνητική σημασία ( «πάντες τελώναι, πάντες εισίν άρπαγες» ) και συνδέθηκε ακόμη και με τα τελώνια, τα στοιχειά, τα δαιμόνια, γιατί τάχα δαίμονες άρπαζαν ψυχές νεκρών από τους αγγέλους για να τους «φορολογήσουν»!
Ενδιαφέρον έχει και η λέξη ασύδοτος (και ασυδοσία )που πλάστηκε το 1805 από τον Αδαμάντιο Κοραή, για να δηλώσει αυτόν που δεν πληρώνει φόρους, που δεν «συν-δίδει», που είναι φορολογικά α-σύνδοτος ( > ασύδοτος ), δεν συνεισφέρει στα φορολογικά βάρη και γενικότερα δεν έχει συναίσθηση των υποχρεώσεών του. Τέλος, ας δούμε την προέλευση τής λέξης συνδικαλιστής που είναι επίσης στην επικαιρότητα. Πρόκειται για την αρχαία ελληνική λέξη σύνδικος «συνήγορος, υπερασπιστής», που στη δημώδη Λατινική έγινε syndicus «ο εκπρόσωπος πόλεως», για να περάσει (ήδη το 1257) στη Γαλλική ως syndique «ο υπερασπιστής των δικαιωμάτων μιας κοινότητας (αρχικά εκκλησιαστικής)», απ΄ όπου ξαναγύρισε αργότερα στην Ελληνική («αντιδάνειο») με τα ομόρριζα συνδικάτο, συνδικαλισμός, συνδικαλιστής. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αθηναϊκή δημοκρατία οι σύνδικοι ήταν συνήγοροι και εκπρόσωποι τού δημοσίου (πόλεως, φυλών), ιδίως ενώπιον ξένων δικαστηρίων, αργότερα δε και δικαστές. Οι νομικοί υπερασπιστές ιδιωτών αποκαλούνταν συνήγοροι και οι τού δημοσίου σύνδικοι. Ετσι και οι συνδικαλιστές (κυρίως από τον 16ο αιώνα) ξεκίνησαν ως εκπρόσωποι και υπερασπιστές των συμφερόντων ομάδων εργαζομένων με υψηλό τότε κύρος και γενικότερη εκτίμηση.
Θα τελειώσω με την τρόικα. Ρωσική λέξη, ξεκίνησε ως «άμαξα με τρία άλογα» και εξελίχθηκε μεταφορικά στη σημασία «τριανδρία», ειδικότερα σε «πολιτική ηγεσία τριών προσώπων» (Ιωσήφ Στάλιν, Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και Λέων Καμένεφ). Για τους Ελληνες σήμερα έχει αποκτήσει πλήθος συνδηλώσεων και υφολογικών αποχρώσεων.
www.babiniotis.gr
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

16 Μαρτίου 2011

στα άκρα- Μπαμπινιώτης-νέμω-αριθμός

νέμω-αριθμός(αραρίσκω)
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ «ΑΡΙΘΜΟΣ»:
 ΕΚ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ «ΑΡΑΡΙΣΚΩ» ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
«ΤΑΞΙΝΟΜΩ, ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΩ, ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΩ, ΣΥΝΑΠΤΩ, ΤΑΙΡΙΑΖΩ, ΤΑΞΙΝΟΜΟΥΜΑΙ, ΣΥΜΠΥΚΝΟΥΜΑΙ» Κ.Λ.Π.. ΕΚ ΤΟΥ «ΑΡΑΡΙΣΚΩ» ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΡΕΤΗ, ΑΡΕΣΚΕΙΑ»
αρετή<αραρίσκω=συναρμόζω
άρθρον<αραρίσκω=αρμόζω, ταιριάζω
αριθμός< αραρίσκω=αρμόζω, ταιριάζω
 πηγή:
http://sites.google.com/site/thetidiolarisa/

  • ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ

    • < ΑΡΕΤΗ >
    • Η λ. πιθανώς να συνδέεται με το ρ. ἀραρίσκω (=συνδέω, συνταιριάζω, συνενώνω).
    πηγή:http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/lexicon/lemma.html?id=41

στα άκρα-Μπαμπινιώτης


στα άκρα -Μπαμπινιώτης- διαχρονία της γλώσσας- πχ "ουσία"

διαχρονία της γλώσσας- πχ "ουσία"
λεωφορείο

Στα άκρα- ουρανός

 ουρανός- μπακάλης

Στα άκρα- Μπαμπινιώτης- οι προθέσεις-δημιουργικότητα

Στα άκρα- Μπαμπινιώτης- οι προθέσεις-δημιουργικότητα-θέατρο-
χορηγός- δράμα- ορχήστρα- ηθοποιός- μουσική-
διαφάνεια-επαφή με τις πρώτες έννοιες και ρίζες

Στα άκρα- η αξία της ελληνικής γλώσσας - η λέξη "πολιτισμός- αστυνόμος"

Στα άκρα- η αξία της ελληνικής γλώσσας 

Κ. Καβάφης - Η Πόλις ( Απαγγελία Δημήτρης Χορν )

Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Συνέντευξη της Βικτώριας Χίσλοπ στο Κρήτη ΤV


Κική Δημουλά - πληθυντικός αριθμός


Αντιγόνη του Σοφοκλή - ταινία τοτ Τζαβέλα


Το νησί - Πρωταγωνιστές


Στα άκρα- Γ. Μπαμπινιώτης


στα άκρα

στα άκρα- Γεώργιος Μπαμπινώτης


Στα άκρα - Γεώργιος Μπαμπινιώτης



13 Μαρτίου 2011

«Οι Ελληνες υστερούμε στη διεθνή προβολή του πολιτισμικού έργου μας»

Hμερομηνία :  06-03-11           

Στέργιος Μπακάλης
«Οι Ελληνες υστερούμε στη διεθνή προβολή του πολιτισμικού έργου μας»


EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτινα ΧαλματζηTης Αννας Γριμανη
H ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Είναι και τα δύο - εξαρτάται από τον τρόπο σκέψης του καθενός. Η ελληνικότητα πρωτίστως, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να συνιστά πρόκληση και στρατηγική προτεραιότητα, ώστε να γίνεται συνείδηση όσων αγαπούν την Ελλάδα.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Τη φανταστική συνύπαρξη βουνού και θάλασσας που αντικρίζεις στην τελική στροφή του δρόμου με κατεύθυνση το Βόλο. Αναφέρομαι φυσικά στο Πήλιο και στον Παγασητικό κόλπο.
Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Το φιλότιμο και η δημιουργικότητά του, χαρακτηριστικά που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Γιατί η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στη δεινή αυτή κατάσταση, τροχοπέδη για την εμπέδωση αυτών των εκδοχών;
Αυτό που με χαλάει.
Η έλλειψη ενός πλαισίου κινητοποίησης για να λειτουργήσει οργανωμένα και θετικά ο απανταχού ελληνισμός. Μιλώ για ένα πλαίσιο που δεν θα χαρακτηρίζεται από πολιτικές σκοπιμότητες, οι οποίες δεν ενδιαφέρουν τη νέα γενιά Ελλήνων της διασποράς.
Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Ελληνας σήμερα;
Δύσκολο ερώτημα σε αυτήν τη χρονική στιγμή. Ισως η απάντηση να βρίσκεται σε αυτό καθαυτό το σκεπτικό του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού και στο κύριο μήνυμα του εθνικού μας ύμνου.
Παράγει πολιτισμό ο Ελληνας της νέας εποχής ή μένει προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Παράγει πολιτισμό δίχως αμφιβολία, αλλά υστερεί στη διεθνή προώθηση και προβολή του πολιτισμικού έργου του. Γεγονός που, κατά τη γνώμη μου, λειτουργεί αρνητικά σε ό,τι αφορά το στόχο της καλλιέργειας της ελληνικότητας ως συνείδηση.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο κόσμο;
Προσωπικά με καλύπτει απόλυτα η σωκρατική διάσταση της ελληνικής ταυτότητας: «Δεν είμαι Ελληνας, δεν είμαι Αθηναίος, είμαι πολίτης του κόσμου». Η ανάλυση αυτής της ταυτότητας υπήρξε και ο κεντρικός πυρήνας της ιστορικής πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
«Γιατί» ενώ πάντοτε νοσταλγώ την Ελλάδα, κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί προσδοκώ την επιστροφή στην άλλη μου «πατρίδα»; Πέταξα το «πρέπει» του μόνιμου γυρισμού μαζί και τον πόθο όταν συνειδητοποίησα ότι νιώθω πια πολίτης του κόσμου.
Ο Ελληνας ποιητής μου.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης και ο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος βέβαια σε ποιητική βάση συνέδεσε το όνομά του με τη ρήση «Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαι λεύτερος».
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Η ηθική αποκατάσταση της χώρας. Η ελπίδα ότι η αντίστροφη μέτρηση που έχει αρχίσει για την Ελλάδα θα θέσει τις βάσεις για μια εποχή προόδου και αναγέννησης.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη - ορίστε την.
Είναι μονόδρομος και προϋποθέτει αλλαγή νοοτροπίας και πολιτική βούληση για σωστές μεταρρυθμίσεις. Συνεπάγεται καινοτομίες - μια ελληνική οδός καινοτομίας. Επίσης, σχεδιασμό μιας πολιτικής που να αξιοποιεί την ελληνική διασπορά κι εκείνους που διαδραματίζουν ρόλο στα κοινωνικά πράγματα με συνείδηση ελληνικότητας.

*Ο δρ Στέργιος Μπακάλης είναι διευθυντής Ακαδημαϊκών Προγραμμάτων Διεθνούς Εμπορίου στο Victoria University της Μελβούρνης στην Αυστραλία.
πηγή:www.kathimerini.gr

12 Μαρτίου 2011

Centre for Hellenic Studies

Centre for Hellenic Studies 

(Byzantine & Modern Greek Studies)

Theodoros Vryzakis (1814-1878), oil on canvas, 1858. Known in English as: ‘Grateful Greece’. National Gall Welcome to the Centre for Hellenic Studies, incorporating the Department of Byzantine & Modern Greek Studies at King’s College London.  

A new website, which will bring together the teaching and research of Byzantine and Modern Greek Studies with the events and publications of the CHS, is under development - in the meantime, do continue to use this site - and that of the Centre (use the link to the left) - to see what we offer.

Latest news

King's building
£6000 MA scholarships available
Apply to the MA Late Antique and Byzantine Studies programme before 17:00GMT on 15 June 2011 to be considered for a £6,000 scholarship.

London skyline
£6000 scholarship for MA Modern Greek Studies
Apply to the MA Modern Greek Studies programme (any of the four pathways: Sociolinguistics; History; Interdisciplinary; Literature) before 17:00GMT on 15 June 2011 to be considered for a £6,000 scholarship.

Conference - 8-11 June
Open-air soup kitchen in Athens, December 1941 (Copyright Benaki Museum)

http://www.kcl.ac.uk/schools/humanities/depts/bmgs/

1 Μαρτίου 2011

Δοκίμια Τάξη Α΄Λυκείου


Δοκίμια
Τάξη Α΄Λυκείου
  1. Φίλιας: κοινωνιολογικές προσεγγίσεις Εκδοτικός Οίκος: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ Έτος έκδοσης: 1999
  2. Παπανούτσος: το δίκαιο της πυγμής, Εκδότης: Νόηση
  3. Λόρεντς: Τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού, Εκδότης: Θυμάρι
  4. Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος: ο σύγχρονος άνθρωπος
  5. Παπανούτσος: Η κρίση του πολιτισμού μας
  6. Παναγιωτόπουλος Ι. Μ., Οι σκληροί καιροί, Η τραγωδία του εικοστού αιώνα, Οι εκδόσεις των φίλων
  7. Γεώργιος Μπαμπινιώτης , Η γλώσσα ως αξία,  Το παράδειγμα της ελληνικής: Μελετήματα, διαλέξεις και άρθρα 1978-1993,  Εκδότης: Gutenberg
  8. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ , Xειροποίητη Πόλη - η Aθήνα ανάμεσα στο ναι και το όχι, εκδόσεις «Aλεξάνδρεια».
  9. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ , Προς το Παρόν - κείμενα για τα σύγχρονα ήθη, εκδόσεις «Πλέθρον»
  10. Όψεις του σύγχρονου πολιτισμού Φιλοσοφικό καφενείο Συγγραφέας: Συλλογικό έργο,  Εκδότης: Ελληνικά Γράμματα
  11. Κορνήλιος Καστοριάδης , Η άνοδος της ασημαντότηταςΕκδότης: Ύψιλον
  12.  Αθανάσιος Κιτσάκης, Προσεγγίσεις σε σύγχρονα προβλήματα κριτική σε παραδοσιακές αντιλήψεις Εκδότης: Γρηγόρης
  13. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, ΝΑ ΖΕΙΣ Ν' ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ, Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  14. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 9 ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  15. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, Η ΑΓΑΠΗ,  Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  16. Αιμίλιος Χουρμούζιος, Η περιπέτεια μιας γενεάς Εκδοτικός Οίκος: Εκδόσεις των Φίλων
  17. Μάριος Πλωρίτης, Τέχνη, γλώσσα και εξουσία, Καστανιώτης, 1989, Δ΄εκδοση, 1990
  18. ΕΛΕΝΗ  ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ, Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
  19.  Ελένη Γλύκατζη - Ahrweiler, Πολιτισμός και ελληνισμός , Εκδότης: Καστανιώτη
  20.  Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ.,  Ελεύθερος χρόνος, Εκδότης  Παπαζήσης
  21. Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ., Κοινωνιολογία της "καθημερινότητας" Εκδότης : Παπαζήσης Έτος έκδοσης  :  2009
  22. Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ.,  Τηλεόραση: Ένα σύγχρονο εικονικό καφενείο,  Εκδότης  : Παπαζήσης Έτος έκδοσης  :  2010
  23. Κλάιν Ναόμι, ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ, συγγραφέας Εκδοτικός Οίκος : ΛΙΒΑΝΗΣ
 Καλή ανάγνωση!!
επιμέλεια βιβλιογραφίας: Βέρα Δακανάλη
Aρια Παπαδάκη